Kiedy myślimy o zębach, najczęściej wyobrażamy sobie twarde, perłowo-białe części, które rozjaśniają uśmiech. Ale w zębach jest znacznie więcej niż to, co widać na powierzchni. W głębi każdego z nich leży sieć małych, przypominających jamę kanałów, zwanych kanałami, które zawierają czułe żywe tkanki, w tym naczynia krwionośne i nerwy. Leczenie tkanki miękkiej wewnątrz zęba, zwanej także miazgą, jest podstawową troską endodonty („endo” = wnętrze, „odont” = ząb).

W naszym codziennym doświadczeniu zwykle nie jesteśmy świadomi tych drobnych kanałów, ale kiedy coś pójdzie nie tak ,  dowiemy się o tym od razu: zapalenie i ból w miazdze zęba są bowiem dość bolesne. Uzyskanie ulgi od bólu i kontrolowanie infekcji w tkance miazgi może wymagać leczenia kanałowego lub innego leczenia miękkiej tkanki zęba.

 

Najczęstszym zabiegiem wykonywanym przez endodonta jest leczenie kanałowe. Leczenie kanałowe jest konieczne, gdy miazga zęba jest zainfekowana – często w wyniku nieleczonej próchnicy lub uszkodzenia zębów. Procedura ta polega na wykonaniu małej dziury w zajętym zębie, usunięciu zainfekowanej lub martwej tkanki miazgi, zastąpieniu jej jałowym biokompatybilnym wypełniaczem i uszczelnieniu zęba przed ponownym zakażeniem. Zwykle wykonuje się je w znieczuleniu miejscowym i przy użyciu niewielkich narzędzi stomatologicznych, a czasami mikroskopu.

 

Pomimo pewnych mitów krążących o leczeniu kanałowym, leczenie kanałowe rzadko powoduje dłuższy dyskomfort, za to  łagodzi ostry ból zapalenia miazgi. Wskaźnik sukcesu leczenia kanałowego wynosi około 95%, co często oznacza uratowanie naturalnego zęba, który w przeciwnym razie zostałby utracony. Ponieważ zachowanie naturalnych zębów jest podstawowym celem nowoczesnej stomatologii, praca endodonta jest bardzo cenna.